Historia serii Wojenna odyseja Antka Srebrnego napisanej przez Tomasza Robaczewskiego i narysowanej przez Huberta Ronka nieprzypadkowo zaczyna się w 1939 r. w Grodnie. Chcieliśmy bowiem w ten sposób jednoznacznie podkreślić, iż II wojna światowa zaczęła się w wyniku zmowy i agresji dwóch państw - III Rzeszy Niemieckiej i Rosji sowieckiej. Główny bohater podobnie jak wielu jego rzeczywistych pierwowzorów (np. 13-letni bohaterski obrońca Grodna Tadeusz Jasiński) bierze udział w bohaterskiej obronie swojego rodzinnego miasta. Później zaś pada ofiarą pierwszej sowieckiej deportacji obywateli polskich z 10 lutego 1940 r. Drugi zeszyt pt. Ucieczka z nieludzkiej ziemi opisuje jego losy najpierw w miejscu deportowania – w Kazachstanie, a następnie w prawdziwym "piekle na ziemi" – sowieckim łagrze. Spotyka w nim "bezprizornych" i "urków" będących prawdziwym postrachem więźniów politycznych sowieckiego GUŁAGU. Dzięki pomocy jednego z więźniów udaje mu się uciec i wzorem prawdziwej historii Witka Glińskiego, przedrzeć do Syrii. W trzecim zeszycie zatytułowanym Szczury Tobruku bohater jest już żołnierzem Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich, biorącej udział w jednej z najważniejszych batalii na froncie afrykańskim – w obronie twierdzy Tobruk. Stąd po połączeniu SBSK z Armią Polską w ZSRS główny bohater już jako żołnierz II Korpusu Polskiego trafia do Włoch, by wziąć tam udział w jednej z najważniejszych bitew II wojny światowej – o klasztor Monte Cassino. Opowieść kończy się w lecie 1944 r. z nadzieją na dalszy ciąg, aż do zakończenia wojny.