Każdy z nas ma blizny. Niektóre po prostu lepiej widać… Rok po pożarze, który ją okaleczył, szesnastoletnia Ava wraca do szkoły. Przywykła już do krępujących ludzkich spojrzeń i niewybrednych określeń. Ale jest jedno, którego nienawidzi bardziej niż innych: „ocalona”. Jak nazwać kogoś, kto ocalał wbrew własnej woli? Kto czasami żałuje, że żyje? Kiedy Ava poznaje Piper, dziewczynę, która tak jak ona jest ofiarą wypadku i poparzenia, dopuszcza do siebie myśl, że być może nie będzie musiała stawić czoła koszmarowi samotnie. Piper pomaga jej odnaleźć w sobie dziewczynę, jaką była przed pożarem – normalną nastolatkę, która całowała się ze swoim chłopcem i śpiewała na scenie. Ale Piper toczy swoją własną bitwę, a gdy Ava omal nie traci przyjaciółki, musi zdecydować, czy zbuduje swoją „nową normalność” na tym, co widzi w lustrze – czy oprze się na ludziach, którzy przy niej stoją. Ta piękna, afirmująca życie debiutancka powieść Erin Stewart została nazwana odpowiedzią na Cudowne dziecko dla nieco starszej widowni. Idealna dla fanów Jandy Nelson, Nicoli Yoon i Johna Greena.KAŻDY Z NAS MA BLIZNY. NIEKTÓRE PO PROSTU LEPIEJ WIDAĆ. Ava Lee straciła wszystko, co miała. Rodziców. Najlepszą przyjaciółkę. Dom. Nawet swoją twarz. Nie potrzebuje lustra, by wiedzieć, jak wygląda – widzi swoje odbicie w oczach ludzi wokół. Rok po pożarze, który zniszczył jej świat, ciotka i wujek Avy uznają, że powinna wrócić do liceum. Znów być „normalna”. Cokolwiek to znaczy. Ale Ava wie, że nie ma normalności dla kogoś takiego jak ona. A o nawiązywaniu przyjaźni można zapomnieć – nikt nie chce być widziany z dziewczyną z bliznami. Jednak kiedy Ava spotyka inną poparzoną, Piper, zaczyna czuć, że może nie musi sama stawiać czoła koszmarowi. Sarkastyczna dziewczyna nie boi się wypchnąć Avy z jej strefy komfortu. Zapoznaje nową znajomą z Asadem, chłopakiem, który kocha teatr tak jak ona. Czy Ava wróci do swoich blizn, czy pozwoli innym ludziom, by pomogli jej znowu latać? Prawdziwa, chwytająca za serce opowieść o wytrwałości i wierze w życie, nawet gdy straciło się nadzieję.